Por que Cakir? - liga mistrzów bez Anglików

W starciu Manchesteru United z Realem Madryt miał zadecydować jeden błąd, któregoś z aktorów. I rzeczywiście zdecydowała jedna pomyłka, niestety sędziego – osoby, która powinna być jedynie tłem dla tego widowiska. Tak sobie myślę, że definicją ironii w całym tym zamieszaniu jest to, że United odpada po błędzie arbitra, a Mourinho awansuje właśnie dzięki takiej omyłce. Pamiętam jak po meczu „Królewskich” z Barceloną w półfinale ligi mistrzów z 2011 roku Portugalczyk zaatakował Pepa Guardiolę słowami, że wstydziłby się gdyby zdobył puchar przy tak dużej pomocy sędziów. Po dzisiejszym spotkaniu powiedział, że lepsza drużyna przegrała. Dużo kurtuazji, ale w zasadzie co miał zrobić. Sam Ferguson na pomeczowej konferencji się nie pojawił, co jest swego rodzaju bojkotem całej tej sytuacji.

Decyzja sędziego była skandaliczna, który wybroni się z czerwonej kartki wręczonej Naniemu (tutaj jest ogromna luka w przepisach i duży margines błędu dla arbitra), lecz była ona nieadekwatna do rangi meczu. To raz, a dwa atak skrzydłowego MU nie cechował się taką brutalnością czy agresją aby za to wylecieć z boiska. Po za tym Nani jakby nie patrzeć nie atakował rywala tylko piłkę + nie widzi swojego przeciwnika.  Zastanawiam się czemu UEFA bierze sędziów z piłkarskiego trzeciego świata na tak ważne spotkanie. 

Być może Real awansowałby nawet gdyby obie drużyny grały po 11. Inna sprawa, że nic na to nie wskazywało. „Królewscy” grali bardzo słabo, Ronaldo do przerwy był kompletnie niewidoczny, a De Gea musiał do 45min wybronić jeden celny strzał.  Był jakiś taki nie swój, za bardzo się starał, do tego brakowało mu cierpliwości. Po przerwie było już lepiej, wprawdzie nie pokazał niczego specjalnego, ale gola zdobył i to się liczy. Profesorski popis dał grający 1000 mecz Ryan Giggs, który grał znakomicie szczególnie w pierwszej połowie, gdy swój geniusz mógł przełożyć także na poczynania ofensywne. W Realu bardzo dobry mecz zaliczył duet obrońców – Varane i Ramos, a Modric zagrał najlepsze swoje zawody odkąd trafił do Madrytu. Statystycznie niemal perfekcyjny, 98% podań trafiło do celu + 4 kluczowe zagrania przez 30 minut, klasa. Do tego gol. Odmienił całkowicie losy tego dwumeczu. To był ten Modric z Tottenhamu. Widać, że angielskie powietrze mu służy. Prawdziwa remontada w wykonaniu Chorwata. Brawa też należą się obu bramkarzom, którzy nie raz ratowali swoje ekipy. Jedyne czego ewidentnie żałuje, to faktu, że Rooney nie grał od pierwszej minuty. 

Jeżeli ktoś powie, że do 56 minuty MU zaparkował autobus to proponuje się głęboko zastanowić i przyłożyć lód do czoła. Ferguson przechytrzył Mou swoimi decyzjami, a jego taktyka była realizowana niemal idealnie. Całkowicie z gry zostali wyłączeni Xabi Alonso i Ronaldo, Ozil w teorii był najbardziej widocznym jednak nie był w stanie obsłużyć któregoś z partnerów prostopadłym podaniem. To przynosiło upragniony efekt, a „Królewscy” nie byli w stanie zagrozić  bramce De Gea.

W ogólnym rozrachunku MU zabrakło szczęścia, które niemal zawsze im towarzyszyło. Co jest jednak gorsze z punktu widzenia fana Premier League to to, że do ćwierćfinału ligi mistrzów nie awansuje żadna angielska drużyna. Mimo, że poziom samej ligi ciągle rośnie, coraz więcej jest mocnych ekip, jednak nijak nie przekłada się to na ilość reprezentantów kraju w dalszej fazie champions league. Ostatni bastion angielskiego futbolu w tym sezonie został zdobyty przez madrycką konsekwencje i tureckiego komika.